Na de mislukte wandeling rond Monte Saccarello in 1996, was het na die jaren tijd voor een tweede poging. En we waren nu met ons vieren. En het was zomer. Dus wat kan er gebeuren?
Deze keer kozen we ervoor om te vertrekken uit Verdeggia en de volgende dag te eindigen in Realdo, waar we de auto hadden geparkeerd.
Dag 1 ging bijna 1.000 meter omhoog, dus dat was de zwaarste dag. Omhoog was Michiel erg aan het treuzelen, pas de volgende ochtend hadden we door dat het mannetje ziek was en koorts had……
A wat opbeurende kusjes van mama liep de kleine man toch goed de berg op. Het weer was prachtig en het uitzicht verbluffend mooi.
De riguggio is onbeheerd, dus je eten moet je zelf meenemen. Water en gas is wel aanwezig. Overigens ligt een stukje verderop nu een beheerde hut, rifugio la Terza. Het was best gevuld in de hut.
De volgende ochtend met prachtig weer op pad gegaan. Maar toen ontdekten we dus dat Michiel hoge koorts had…….maar even rustig aangedaan. Het kleine mannetje deed het fantastisch….
Eerst langs il Redentore, het christus de redder beeeld is daat in 1901 neergezet. Als,het heel helder weer is (en je weet waar je moet kijken) kun je beeld zien vanuit Perinaldo.
Na de Redentore dan toch eindelijk een keer echt op de Saccarello gestaan….
Vanaf de Saccarello gaat het over mooie paden zo’n 1.100 meter naar beneden. Dat ging soepel, zelfs met de zieke wandelaar. Hij hield zich heel goed. In de auto onderweg naar Perinaldo, moest ie overgeven…..
De autoroute van Perinaldo naar Verdeggia en Realdo.