Stel je een uitgestrekt en prachtig amfitheater van heuvels voor, een beetje in de vorm van een hoefijzer, met de lange as op het noorden en zuiden. De zijkanten zijn bedekt met groen. Dennen en kastanjes bedekken de bovenste hellingen. Enorme wijngaarden bedekken de lagere hellingen, waar de regelmatige terrassen eruit zien als zitplaatsen voorbereid voor miljoenen in een groot spektakel van de Goden. Het open zuidelijke uiteinde van deze grote arena strekt zich uit langs de vallei tot waar het saffierblauw van de Middellandse Zee de verre horizon vult.
Bijna aan de overkant dit amfitheater, naar de bovenkant toe, loopt een loopt een onregelmatige heuvelrug bijna loodrecht; en, klauterend langs het hoogste gedeelte, de top bekronend, zich vastklampend aan de steile hellingen, koesterend in de volle zuidelijke zon, en torenhoog boven alle rivalen uit, ligt het het dorp Perinaldo.
Qua ligging kunnen weinig plaatsen langs de Italiaanse Riviera ermee vergeleken worden, tenzij het kleinere zusje Seborga; en het heeft bovendien een geheel eigen charme. Met een paar duizend inwoners, een lucht die hen tot een goede oude dag, wijn die zo voortreffelijk is dat het leidt tot afgunst van de buurt en zo overvloedig om in aanzienlijke hoeveelheden geëxporteerd te worden naar de laaglanden eronder.
Niet verwonderlijk dat de dorpelingen trots zijn op hun huis en haar attracties.
Het afgelopen jaar is er een weg gemaakt die Perinaldo in staat stelt tot communicatie met de rest van de wereld door middel van voertuigen op wielen; maar tot nu toe is er weinig gebruik van gemaakt. Even voorbij Soldano begint de weg, die de rivier volgt sneller te stijgen en bereikt de voet van de helling die leidt naar de eerder genoemde dwarsrug. Hier
was het nodig om een aantal haarspeldbochten met een grote stijging. De afstand van daar tot aan de top is berekend op ongeveer vier mijl.
Zelfs waar deze nieuwe weg eindigt is er een korte maar zeer steile klim naar het dorp zelf en dan loopt de hoofdstraat in oost-westelijke richting over de kam met andere eronder, en sommige dwarsstraten zijn eigenlijk trappen in tunnels.
De bovenste straat, hoewel smal, is redelijk open, maar de lager gelegen straten zijn raar en vreemd. Het lijkt alsof je slaapwandelt en struikelt over de vreemdste donkere hoekjes en schemerige gewelfde doorgangen; om nog maar te zwijgen van de muilezels die die de hele weg in beslag nemen met hun bundels kreupelhout of voeder, en je verplichten om te schuilen in een deuropening of trap terwijl ze langs lopen.
De netheid die je op andere plaatsen aantreft laat hier duidelijk te wensen over, maar de mensen zijn
aangenaam gemanierd en beleefd tegen vreemden, hoewel de kinderen vooral opvallen door
een totaal gebrek aan discipline en een verbazingwekkend gebrek aan respect voor hun ouders en ouderen.
Boek
Het boek “Rock villages of the Riviera” is gemaakt door Wiliam Scott en in 1898 in eerste druk werd uitgebracht. Hij beschrijft een aantal dorpjes uit de omgeving. Scott verbleef een aantal jaren aan de Italiaanse Riviera en heeft een aantal dorpen bestudeerd en geanalyseerd. Daarnaast heeft ie mooie tekeningen gemaakt. Naast Perinaldo komen ook Bordighera, Seborga, Vallecrosia, San Biaggio, Soldano, Apricale en Baiardo aan bod.
Je kunt op internet op zoek gaan naar ofwel het origineel (duur) of een van de zgn. reproductie, bijv. bij Amazon.
Hieronder kun je het “open” exemplaar lezen bij archive.org